Zamieszkana przez ok. 600 tys. osób stolica Norwegii to wprawdzie niekwestionowane centrum polityczne, gospodarcze, społeczne i kulturowe tego kraju, ale na tle innych europejskich stolic wypada ona bardzo przyjaźnie. Miasto jest niewielkie, łatwo się tam przemieszczać. Mankamentem z pewnością są horrendalnie wysokie ceny w zasadzie wszystkiego oraz pogoda - nie tyle chłód, co przede wszystkim częste deszcze.

Górujący nad centrum Oslo pałac z połowy XIX w. to symbol Norwegii. Kraj ten pozostaje jedną z ostatnich europejskich monarchii (zresztą podobnie jak sąsiednia Szwecja i historycznie najbliższa Dania). Jednak norweska rodzina królewska nie ma w sobie nic z brytyjskiej pompatyczności - król Harald V jest postrzegany jako równy zwykłym obywatelom i jest bardzo popularny.

Pałac królewski najlepiej oglądać w dzień narodowy Norwegii, 17 maja. Błonia pałacu zapełniają się wtedy delegacjami szkół z całego kraju - bo norweskie święto to przede wszystkim celebracja przyszłości narodu. Dzieciaki w tradycyjnych strojach bunad radośnie machają flagami, a rodzina królewska przez wiele godzin pozdrawia je z balkonu pałacu. 17 maja to też niezwykła celebracja otwartości Norwegów na inne kultury i wydarzenie w unikalny sposób łączące zaciekły patriotyzm z całkowitym brakiem nacjonalizmu.

W największym parku Oslo, Frognerparken, główna aleja to tzw. park Vigelanda. Zaprojektowany przez Gustava Vigelanda park jest pełen jego rzeźb z brązu, których motywem przewodnim jest "człowiek". XX-wieczny rzeźbiarz umieścił w parku 212 rzeźb ponadnaturalnej wielkości nagich postaci - część z nich jest nieco przerażająca, część zabawna, a wszystkie po prostu bardzo dobre. Nad parkiem góruje monolit w kształcie splecionych ciał, a przy dobrej pogodzie obok rzeźb można zrobić piknik, pospacerować czy pograć w gry towarzyskie.

Zbudowana w 2007 r. opera wyłania się z wód Oslofjord tuż obok najnowocześniejszej części miasta. Kanciasta, biała bryła budynku i spektakularne wnętrza powodują, że budynek jest ceniony zarówno przez fanów architektury, jak i przez koneserów muzyki. Zgodnie z norweskim charakterem, budynek jest otwarty dla zwiedzających, a wewnątrz poza salą koncertową znajduje się wiele przestrzeni publicznych. Bez problemu można też wejść na dach opery, skąd rozpościera się widok na całe centrum stolicy Norwegii.

Norwegia to symbol pokoju na świecie, a jednym z wyrazów tego jest to, że to właśnie w Oslo mieści się siedziba Komitetu Pokojowej Nagrody Nobla (komitety ds. pozostałych, "naukowych" nagród znajdują się w Sztokholmie). Siedziba Komitetu to niewielkie, ale robiące duże wrażenie muzeum. Poza stałymi wystawami dotyczącymi laureatów nagrody odbywa się tu mnóstwo wystaw czasowych poświęconych tematyce związanej z pokojem i prawami człowieka, w tym wolnością mediów, mowy, wyznania i zgromadzeń. Wystawy te unikają prostej symboliki i nie wtłaczają widzą nachalnie antywojennych komunikatów, a raczej skłaniają do refleksji.

Oslo to miasto pełne młodych ludzi i studentów, przyjeżdżających tu z całej Norwegii i nie tylko. Nic więc dziwnego, że poza ścisłym centrum kwitnie życie kulturalne i rozrywkowe. Jedną z najpopularniejszych dzielnic jest Grünerløkka, która całkowicie zaprzecza wizerunkowi Norwegii jako kraju nudnego i poukładanego. Bary, kawiarnie, targi i sklepy z tej części Oslo pasowałyby do Berlina czy Londynu, choć nawet stolica Wielkiej Brytanii wydaje się w porównaniu z Norwegią tania.

fot. Dominik Sipinski